فرو‏پاشی بیناذهنیّت در سلوک محمود دولت آبادی

رمان سلوک اثر محمود دولت آبادی، از نمونه‏های خوبی است که می‏تواند از دیدگاه نظریه‏های روایت‏شناسی شناختی تحلیل و تفسیر شود. مسألۀ اصلی در این رمان بازنمایی کنش‏های ذهنی شخصیت محوری است. راوی سوم شخص نشان می‏دهد چگونه قِیس از طریق مرور رابطه با معشوقۀ پیشین خود، در تلاش است دلایل از هم‏پاشی تنها تجربۀ بیناذهنی زندگی‏ خود را دریابد. آن‏طور که از گفتگوهای درونی او پیداست، تمایل سیری‏ناپذیر قِیس به شناخت دیگری سبب شکل‏گیری تئوری‏های ذهنی او نسبت به دیگران می‏شود تا از انگیزه‏ها، افکار و رفتار آنها سر در بیاورد. با توجه به اینکه میزان بازنمایی آگاهی و فعالیت های ذهنی شخصیت‏های داستانی از مشخصه‏های بنیادین تعریف روایت در روایت‏شناسی شناختی به شمار می رود، مقالۀ حاضر از یک‏سو در تلاش است نقش بازنمایی کنش‏های ذهنی شخصیت‏ اصلی را در صورت‎بندی پیرنگ سلوک نشان دهد؛ و از سوی دیگر، دلایل شکل‏گیری و ازهم‏پاشی رابطۀ بیناذهنی قیس و نیلوفر را از منظر ذهن قیس بررسی می‏کند.